“Dağıttıkların bizim oldu!”

Konu: “Dağıttıkların bizim oldu!” Paz Şub. 07, 2010 10:01 am

Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:
Peygamber efendimiz, Aişe validemize, (Ya Aişe kurbanın etini ne
yaptın?) diye sorunca, (Ya Resulallah, iki kolu kendimize
bıraktım, diğerlerini, fakirlere dağıttım) dedi. (Demek ki, iki
kol hariç hepsi bize kaldı, yani asıl o dağıttıkların bizim oldu)
buyurdu.Demek ki, verilenlerin sevabı daha çok
oluyor.

Çok varlıklı olmak, çok zengin olmak, her zaman ve her yerde iyiye
alamet olmayabilir. Eğer dinimizin emir ve yasaklarına ihlâsla
sarılırsak, o mal ve mülk insanı Cennete götürür. Hazret-i Osman’ın sorgusuz
sualsiz, hesap görmeden Cennete girmesine,
malını ve mülkünü Allah yolunda hesap yapmadan vermesi
sebep olmuştur. Allah için çok verdi, her şeyi kazandı.

Büyük zatların yolunda olan bir kimse vefat edince, büyükler onu hoş
geldin diye karşılar. Nasıl ki insan, gurbetteyken, orada bir
dost onu hoş geldin diye karşılayınca, insan sevinçten ne yapacağını
şaşırırsa, vefat edince de, mesela İmam-ı Rabbani hazretleri bizi orada hoş
geldin diye karşılarsa ne hoş olur, dünyalar bizim olur! Bu
nimete, bu hitaba kavuşmak için, insan o büyükleri çok anmalı,
kitaplarını severek çok okumalı.

Dünya sevgisini kalbden çıkarmak, kalbden dünya sevgisini çıkaranlarla
beraber olmak yani o büyük evliya zatları sevmek ve onlara tâbi olmakla
mümkündür ancak.

En zor iş İslamiyet’e hizmet etmektir; çünkü Allahü teâlâ en zor işi, en
güvendiğine, en çok sevdiklerine, yani Peygamberlere ve vârisleri olan
Ehl-i sünnet âlimlerine vermiştir.

Dünyadayken Allahü teâlânın dinine doğru olarak hizmet edenler, Allahü
teâlânın kullarının müşküllerini halledenler, mahşerde, tahtlar
üzerinde, kürsülerde, gölgelerde oturacaklar. Allahü teâlâ onlarla
mekândan münezzeh olarak konuşacaktır. Onlar için ne hesap var, ne de
azap...

Allah’ın dinini, Onun kullarına öğretmeye giderken basılan yere,
melekler kanatlarını serer. Birkaç Müslümanın Allah için toplanıp sohbet
ettiği yere gökteki melekler imrenir. Hizmet ettiği yerlere ise, bütün
mahlûkat imrenir.

Bir topluluk içinde Allahü teâlâ, en çok, o topluluğa hizmet edeni
sever. Dünyalarına hizmet etmek de kıymetli; ama ahiretlerine hizmet
etmek, yani dinlerini doğru olarak öğrenmelerine vesile olmak daha
kıymetlidir.

Çalışmak, sebeplere yapışmak dinimizin emridir. Biz emri yerine getirip,
sebeplere yapışalım. Ondan sonrası Allahü teâlâya kalmıştır. Dilerse
ihsan eder, dilerse ihsan etmez. Neticeyi Allahü teâlâdan değil de,
sebeplerden bilmek küfürdür. Kulun işi emre uymak ve sebebe yapışmaktır,
takdir Allahü teâlânındır.
ali demirbaş

Konu: Geri: “Dağıttıkların bizim oldu!” Salı Nis. 06, 2010 9:10 am