muhterem dostlar, yazıma kâinatın sahibinin adıyla başlar, O’na nihayetsiz hamdüsenalar ederim. Resulullah Efendimize (sav), âline, ashabına, cümle ehli imana salatü selam ederim. Hepinizi de bu vesileyle saygı ve hürmetlerimle selamlarım. Her yıl Aralık ayında tekraren anılan Hz. Mevlâna’nın rabbine kavuştuğu ay olması münasebetiyle yine ortalığın Mevlâna işportacılarıyla dolduğunu göreceksiniz üalem. Ne gariptir değil mi her fırsatta İslam’ı ve Müslümanları rencide edici, incitici tavır ve davranışlardan geri durmayan hatta çoğu zaman bundan zevk alan kimi çevreler dahi Mevlâna’yı anma adı altında sevgi eksenli nice faaliyetlerin içinde görülürler! Gerçi bu bile hoş bir şeydir sonuçta bir İslam âliminin, bir tekkenin şeyhi, piri olan Mevlâna Celâleddin eksenli sevgi yaklaşımı sevinilecek bir fotoğraftır. Zaten Hz. Mevlâna’yı diğer şeyh efendilerden, mutasavvıflardan farklı ve cazip kılanda Hz. pir deki hoşgörü, tolerans, sevme eyleminin coğrafyasına pek sınır koymamasıdır. Hz. Mevlâna’nın şahsında gönül pergelini adeta 360 derece açmış bir şeyh efendi durmaktadır karşımızda. Şahsen benim burada itirazım sadece her defasında sanki bilinçli bir şekilde Hz. Mevlâna’nın İslam’ın yetiştirdiği bir alim, terbiyesini Kur’ân’dan almış bir tekkenin dervişi, şeyhine hizmet, hürmet ve muhabbette deryalara dalmış gözü kara tasavvuf ehli sufî değilmiş de yerden öylece bitmiş, köksüz biri, insanlığın ortak yetiştirdiği biri gibi sunulmasınadır.
İlahi Sevginin Hâdimi
Oysa Hz. Pir-Mevlâna ‘Ben kuranın kölesiyim, Hz. Muhammed Mustafa (sav)’nın ayağının tozuyum, bundan başka benden kim bir şey naklederse yalancıdır’ diyor. Hz. Mevlânâ bir İslam âlimidir, aşığıdır. Peygamberimize sevdalı bir âşıktır. Sevgili peygamberimizi överken şu sözleri ne kadar muhteşemdir; yerlerle gökler arası kadar ağzım olsa ve ben efendimizi övmeye, anlatmaya kalksam yüzlerce kıyamet geçerdi de yinede Resulullah’ı hakkıyla anlatmış olamazdım’ diyor. İnsan şu söz karşısında Hz. pire asırların ardından ağzına, sağlık nur içinde yat, şefaati resul üzerine olsun diye dua etmeden geçemiyor. İşte bu saf sevginin kaynağını bize söylüyor. Mevlâna kainatta var olan her şeyin (cc)‘ın merhametinin bir eseri olarak yaratıldığına gönülden iman etmiş bir mümindir. Nereye baksa, nereye yönelse her yerde ve her şeyde Rabbül âleminin sevgisini okumakta ve bunun gereği olarak kendisi de yaratılmış her şeye sevgi eksenli bakmış ve öyle yaşamıştır. Bugünkü nesli kuşa bak kuşa numarasıyla kandırmaya çalışanlara bakarsan kâinattaki sevgi ruhu sanki Mevlâna’yla başlamış havası veriliyor. Hâlbuki ilk insan ve atamız Hz. Âdem (a.s)’ın yüzyıllar boyu seherlerde Havva annemizle buluşma aşkıyla yaptığı duaların sevgi ve aşkın tarihinin insanlıkla aynı yaşta olduğunu bize göstermektedir. Hatta rabbimizin insanoğluna ve mevcudata sevgisinin bizim ilimle göremeyeceğimiz kadar eski bir tarihi vardır. Sevgili peygamber efendimizin (s.a.v.) ‘Cenab-ı Hâkk’ın kullarına olan merhameti yani sevgisi bir ananın evladına olan sevgisinden daha fazladır.’ buyurması neler anlatmıyor ki anlayana değil mi? Yine iki dünyamızın sultanı efendimizin (s.a.v.) ‘Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız, iman etmedikçe de cennete giremezsiniz’ buyurarak imanla sevgiyi birbirine bağlaması ya da nikâhlaması neler anlatmıyor ki? Mevlâna’ya, Yunus’a, Hünkâr Hacı Bektaşi Veliye ve tüm evliyaya kalıp döken Resulullah’ın hadisi şerifleri ve örnek hayatıdır. Diri diri öz kızını kuyulara atarak öldüren aklı ve kalbi donmuş insanlığa bu gidiş yanlıştır diyerek sevgi medeniyetini öğreten Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) dir.
Seven Sevilir…
Dolayısıyla Hz. Mevlâna İslam bahçesinde yetişmiş bir çiçektir. Bize düşen bunun altını ısrarla çizmek ve kendi medeniyetlerinde Mevlâna gibi bir örnek bulamayanlarca ortanın malı gibi göstermelerine izin vermemektir. Tüm insanlığın o büyük dostundan istifade etmesi elbette onur verici bir durumdur. Bizimde o büyük sultandan öğreneceğimiz şey yakınımızdan başlayarak, evimizden, mahallemizden, ülkemizden, din kardeşlerimizden ve rabbimizin yarattığı her şeye sevgi nazarıyla bakmamız gerektiğidir. Sevgisizlik insanı felaketlerin ortasına götürür. Kıskançlık, stres, kin besleme, peşin hükümlü olma, terör ve anarşi gibi bu gün insanlığın dünyasını ve ahiretini karartan acı tablonun inanın tek suçlusu vardır o da sevgisizliktir ve bunu tek ilacı vardır o da insana yaratılan her şeyi sevmeyi öğretmektir. Gariban Anadolu insanının evlatlarını büyük şehirlerde kaybolmasın anasına-babasına, dinine, vatanına faydalı olsun diye cami ve kuran kurslarında, evlerde yer,yurt bulan, ceplerine harçlık olsun diye kapı, kapı dolaşarak onlara burs bulmaya çalışan gönenli Mehmet efendileri, Mehmed Zahid Kotku’ları, Mahmud Efendileri, Said Nursî Efendileri ve daha nicelerini koşturan neydi aşkına söyler misiniz? Seven sevilir kardeşlerim unutmayın ve için birbirimizi sevelim lütfen. Selam ve dua ile hepinizi bu Hac mevsiminde Cenab-ı Hâkka emanet ederim.
Ömer DÖNGELOĞLU
Anasayfa 
Kapı 
Galeri 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
Cuma Şub. 10, 2017 9:51 am tarafından furkan54
Takvim
Konu: Donmuş kalpleri eriten iksir: “sevgi” 
